Αγανάκτηση (Σύνταγμα 25/5/2011)

Είχα προβληματιστεί πολύ από νωρίς για το αν ήθελα ή όχι να κατέβω στο Σύνταγμα εχθές το απόγευμα και να δηλώσω «αγανακτισμένος». Τελικά προτίμησα μετά από 9 ώρες δουλειάς να γυρίσω σπίτι, να πάω για το καθιερωμένο τρεξιματάκι και αφού έφαγα το ξανασκέφτηκα. Μίλησα με κάποιους φίλους που ήταν εκεί, πήρα το ποδηλατάκι μου και κατηφόρησα προς κέντρο.

Έφτασα γύρω στις 22:30, την ώρα που πολύς κόσμος άρχισε να φεύγει. Μου άρεσε που έβλεπα παντού νέους ανθρώπους, διαφορετικών lifestyle (if you know what I mean). Βρήκα τους φίλους μου στα γρασίδια, πάρκαρα ποδήλατο και πήγα περίπτερο για εφόδια. Εκεί άρχισα να θυμάμαι γιατί ήμουν διστακτικός στον να παρεβρεθώ.

Το περίπτερο είχε ουρά για τα ψυγεία. Λογικό. Πολύς κόσμος. Την ώρα εκείνη η ουρά ήταν 5-6 άτομα και χρόνος αναμονής τα 2 λεπτά το πολύ. Κι όμως, οι περισσότεροι από αυτούς που έρχονταν να ψωνίσουν το πρώτο πράγμα που σκεφτόντουσαν ήταν το πως θα κλέψουν στην ουρά! Δηλαδή ήμαρτον! Ύστερα, κοιτάζοντας την πλατεία, σκουπίδια παντού. Οι περισσότεροι έπιναν, έτρωγαν και απλά τα παράταγαν εκεί. Ξενέρωμα.

Γνώμη μου είναι πως το μεγαλύτερο πρόβλημα στη χώρα είναι αυτό που λέμε «νεοελληνική νοοτροπία». Αν δεν αλλάξει αυτό, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Δυστυχώς εχθές το βράδυ είδα πάλι μπροστά μου κουτοπόνηρους νεοέλληνες. Νεολαίους. Δεν ήταν όλοι. Αλλά ήταν πολλοί. Πολλοί από αυτούς που εγώ προσωπικά θεωρώ πληγή της χώρας και μεγάλους υπεύθυνους του «μπουρδέλου» που ζω/ζούμε.

Τι να την κάνω την «επανάσταση» όταν την κάνεις «για τη φάση» και μέσα σου μένεις ο ίδιος μαλάκας που έχεις το νου σου να κλέψεις στην ουρά; Α και κάτι τελευταίο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί στις 12 το βράδυ πρέπει να κρατάμε τους δρόμους γύρω από το Σύνταγμα κλειστούς και να ταλαιπωρούμε ένα κάρο κόσμο; Οι Ισπανοί ας πούμε κλείνουν τους δρόμους όλη μέρα; Άκουσα από κάποιον στον «μπλόκο» της Σταδίου να λέει πως αν ανοίξει ο δρόμος θα «σπάσει» ο κόσμος. Γιατί; Η θέληση για διαμαρτυρία μειώνεται μόλις εμφανιστούν αυτοκίνητα;

Μακάρι αυτή η κίνηση να είναι αφετηρία κάτι σπουδαίου, κάποιας αλλαγής. Στα πολύ θετικά είναι το γεγονός πως δε δημιουργήθηκε το παραμικρό επεισόδιο, αν και υπήρχαν μερικοί προκλητικοί που πιστεύω πως πολύ θα ήθελαν να είναι μπάτσοι στη θέση των μπάτσων. Ένας ρώταγε γιατί δεν γυρνάτε τις ασπίδες στη Βουλή αντί για τον κόσμο; Είναι σα να ρωτάς εμένα γιατί σου φτιάχνω username και mail account στην εταιρία που δουλεύω. Γιατί είναι η δουλειά μου.

Αλλάξτε μυαλά, μορφωθείτε, φωνάξτε για την ασχήμια που συναντάντε κάθε μέρα δίπλα σας (τον τύπο που παρκάρει στο πεζοδρόμιο, που πετάει τα σκουπίδια του κάτω, που νομίζει πως δημοκρατία σημαίνει «κάνω ό,τι γουστάρω») και τότε κάτι μπορεί να αλλάξει. Δεν το παίζω έξυπνος, απλά λέω τη γνώμη μου.

UPDATE 27/5/2011

Πολύ σημαντικό το γεγονός πως παρόλη τη βροχή της 2ης μέρας υπήρχε κόσμος. Για να δούμε…